en dat was bijna vijf maanden

Het laatste bericht vanuit Finland op deze weblog....
Zaterdag vlieg ik weer terug naar ons kikkerlandje, om weer te genieten van mijn familie, vrienden, hagelslag, andijvie, koek, vlokken en al de rest van de dingen die ik deze afgelopen maanden heb moeten missen.

Maar het is toch wel een beetje een dubbel gevoel. Ik kijk er erg naar uit om iedereen weer te zien en om weer mijn "gewone" leventje op te pakken. Maar al die ontzettend leuke mensen hier om me heen ga ik wel heel erg missen. Nog goed kan ik me herinneren dat ik de eerste dag hier aan kwam, met enorm zware koffer door de stad ging om een ov kaart te krijgen. En dan eindelijk in mijn nieuwe kamertje, die helaas leeg was... Ik een beetje in de stress schoot en er vanalles door m'n hoofd ging; ik ga een wél gemeubileerde kamer zoeken, ik ga wel op mijn kleren slapen deze avond want ik ben te moe om nog een bed te zoeken, ik ga wel even in een jeugdherberg zoeken.... Om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat ik eerst maar eens in de stad moet kijken voor een bed en een lamp. Want het was nog maar 15:00, maar het begon al donker te worden en om 16:00 uur was het helemaal donker.

Nu na al deze maanden heb ik op mijn te kleine bedje, van 1.93m. toch best goed geslapen, en heb ik inmiddels de lamp bijna niet meer nodig. Toen ik gisteravond na (alweer...) een feestje naar huis fietse begon het al licht te worden. Om 2:00 uur was dat. Eigenlijk is het hier gewoon niet echt donker meer, want zelfs rond 1:00 begint het alweer te schemeren. En als ik buiten zit staat de zon bijna recht boven me, terwijl die in het begin net boven de horizon uitkwam, en ik het idee had dat de zon constant onder ging.

Vandaag heb ik de laatste handtekeningen voor alle papieren gehaald op school, dus daar kom ik nu ook niet meer. Langzaam maar zeker begin ik nu alles af te ronden en klaar te maken om zaterdag te vertrekken. Vanavond ga ik uit eten met een groep vrienden om ons laatste gezamelijk avondje te vieren. Morgen ga ik de flat schoonmaken, alles inpakken en dan ga ik bij Pablo en Maria slapen. Mijn bed wordt namelijk door Kate overgenomen, alleen die gaat vrijdag met Margs en Eva op vakantie voor twee weken, en ik kan het bed nergens anders laten. Dus breng ik al mijn spulletjes naar Pablo en Maria, slaap ik daar vrijdag op zaterdag, en pak ik zaterdagochtend de bus naar het vliegveld.

Het zijn voor mij vijf enorm leuke maanden geweest, waarin ik heel veel heb gezien, gedaan en vooral veel lol gehad! Ik ga dit gekke land best wel missen denk ik, maar het meeste nog mijn vrienden hier.

tot snel in Nederland!

twee tunneltjes

Dat was een heel fietstochtje vandaag. Zit nu aan de tafel in de woonkamer en ik merk dat ik nu wel echt moe begin te worden. Maar dat mag ook wel, na mijn avontuur van vandaag...

Vanochtend ben ik 9 uur opgestaan, gedoucht, stevig ontbijtje genomen om vervolgens helemaal klaar te zijn voor de fietstoch naar Porvoo. Een oud plaatsje, zo'n 40 km oostelijk van Helsinki. Vandaag is het supermooi weer, het is niet zo heel koud, kort gezegd, super weer om te fietsen. Ik woon zo'n tien kilometer van het centrum van Helsinki maar dit keer wad dit in mijn voordeel want ik zit ook in het oosten.

Nog enigzins de slaap in de benen begin ik rond half elf te fietsen. "Het heuvelt toch meer dan ik dacht" denk ik al na een paar heuveltjes. Maar het is ook ochtend natuurlijk, dus moet even in het fietssfeertje komen. Na een half uurtje fietsen gaat het prima. Al een paar kilometer van mijn huis heb ik het idee dat ik in the middle of nowhere ben. Een licht glooiend landschap met overal bomen en planten die vol in bloei zijn.

Na een paar stops en twee en half uur verder kom ik aan in Porvoo. De eerste indruk is dat het niet zo heel speciaal is, want ik rijd een nieuwbouwwijk binnen. Maar na een paar minuutjes fietsen beland ik in het oude haventje, waar een markt is en ik ben al helemaal in de pitoresque(lastig woord..) sfeer. Het oude centrum is erg mooi en ik wandel hier een beetje rond.
Na een paar uurtjes te hebben rond gekeken in de stad besluit ik om weer terug te fietsen. Ik ga terug door de nieuwbouwwijk, onder de tunnel door en dan? Is het nou links of rechts... Als ik de borden van de autoweg mag geloven is het links. En dit doe ik dus.

Na anderhalf uur fietsen, met al enige twijfel of dit nu wel de goede weg terug is, kom ik er achter dat dit het dus níet is. En dus kan ik weer terug fietsen, om uiteindelijk weer in Porvoo te belanden. Het is dan al bijna 6 uur en ik begin al redelijk honger te krijgen. En hoe mooi en pitoresque het dorpje ook is, dit keer heb ik geen zin om voor eten te zoeken en dus ga ik naar de mac donalds.
Rond kwart over zes zit ik al weer op de fiets en begint het derde deel van de tocht. Dit keer kom ik er trouwens achter dat er nog een tunneltje is, die mij wel naar de goede weg leidt.

Rond half negen ben ik uiteindelijk thuis, met zo'n 120 km in de benen, hongerig, dorstig en warm. Maar wel voldaan, en toch best trots dat ik die 120 km, heuveltje op, heuveltje af heb volbracht.

alweer buiten

Nog minder dan 4 weken en ik ben weer in ons kikkerlandje... De tijd gaat de laatste weken zo ontzettend snel. Heb als altijd, weer heel veel beleefd en druk als altijd.

Het is nu inmiddels al mei en dat is hier duidelijk te merken. Het is al licht rond 4 uur 's ochtend en tot ongeveer 10 uur 's avonds is het nog gewoon licht buiten. En de laatste weken ook nog eens schitterend en warm weer. Zo warm, dat ik nu zelfs buiten zit, om 10 uur 's avonds. Wel met een trui aan, maar het is echt goed te doen. Het is hier nu zo heerlijk stil buiten. Voor me zie ik een prachtige wolkenlucht met daarachter een rood/roze/blauw lucht.
Zucht, dat zal ik zeker missen als ik weer in Utrecht ben. Zo dicht bij het bos en de zee is wel geweldig. Dat is natuurlijk niet het voornaamste wat ik zal missen. De vriendengroep die ik hier nu heb ga ik zonder twijfel het meeste missen. We hebben een ontzettend leuke groep, van ongeveer 10 mensen en we ondernemen vanalles.
Zo was het afgelopen donderdag Vappu, een groot feest hier in Helsinki om te vieren dat mensen zijn geslaagd voor hun diploma. De hele stad was gevult met witte petjes, die tonen dat iemand geslaagd is.
Wij zijn net als duizenden andere Finnen, het park ingegaan voor een traditionele picknick. Ik met Margs en Eva hebben de basis dingen als broodjes en wijn. Maar de rest had ook vanalles meegenomen, en Maria (de vriendin van Pablo, beide uit Spanje) had weer allemaal lekker dingen gemaakt.

Na de picknick zijn we met z'n allen naar het huis van Margs gegaan om daar te bbq'en, en ook dit was wederom weer super!

Op school gaat het ook nog steeds prima. De laatste weekjes om alles af te ronden, dus ben daar nog wel druk mee. Maar het gaat nog prima en ik heb alles goed gepland. Sinds gister heb ik geen ov-kaart meer hier, en vanaf gister ben ik op... jaja, de fiets!
Heb een aantal weken geleden een fiets gekocht want ik wilde zo graag fietsen. Dit scheelt me een maand reiskosten en ik hoef geen fiets te huren.
En het voelt zo goed om weer een fietst te hebben. Mijn blauwe vrijheid heb ik hem al genoemd...

leren eten

Ik bedacht me net dat het inmiddels wel weer een tijdje geleden is dat ik op m'n blog heb geschreven. Nu heb ik sinds begin van april ook een nieuw kunstproject, genaamd, "rust". Het is heel conceptueel, maar waar het in feit op neer komt is dat ik zolang en zoveel mogelijk slaap en voor de rest zo weinig mogelijk. Vandaar dat ik dus de laatste weken niet heb geschreven... (natuurlijk is ongeveer 100% van dit verhaaltje niet waar)

De laatste weken ben ik met vanalles en nog wat bezig geweest, het is al half april, en in principe heb ik over maand alle vakken afgerond. Dus dan is het deze laatste weken nog even hard werken.
Maar nou kan dat ook wel eens lastig zijn, zoals dit weekend. Zaterdagochtend vroeg op gestaan om de hele dag te werken. En dan hoop je op zo'n werkdag dat het weer niet zo super is. Maar dat was het voor de afwisseling wel eens. Een schittrend blauwe lucht, en de zon hoog aan de hemel. En dan is het toch wel moeilijk om genoeg te nemen met het licht van het laptopschermpje.
Zo gezegd, zo gedaan, en ben dus richting de zee gegaan. Om daar een goede rots te zoeken, met uitzicht op zee, en lekker in zonnestraaltjes vangen. En heb me niks schuldig gevoeld dat ik niet met mijn huiswerk bezig was.

Maar goed, zondag dus wel hard aan het werk zodat ik het maandag (vandaag) af kon maken. En toen hoorde ik dat het pas over 2 weken af hoeft. Dus ben ik helemaal blij dat ik zaterdag lekker in de zon heb gezeten.

Inmiddels schiet het al redelijk op natuurlijk, nog een kleine 7 weken en dan vlieg ik al weer terug naar Nederland... Heb tot nu toe een superleuke tijd gehad maar er zijn natuurlijk wel dingen die ik inmiddels mis. Als eerste natuurlijk mijn vrienden en familie, maar ook andere dingen begin je op een gegeven moment wel te missen. En de voornaamste is lekker eten. Niet dat ik hier nooit niet lekker eet, maar soms mis ik toch sommige dingen wel. Groente zijn erg duur, en ze hebben ook niet alles. Rode kool, andijvie bijvoorbeeld niet.
Maar ze hebben wel brocolli en bloemkool. En misschien weten mensen het wel, maar bloemkool is niet echt mijn favoriet. Heb het dan ook zo lang mogelijk kunnen vermijden om te kopen. Na een paar weken diepvriesgroente kwamen mij deze ook de neus uit. (figuurlijk natuurlijk)
Dus heb ik de stap genomen; bloemkool. Nog nooit bereid, dus ben ik gaan googlen hoe je het het beste kan bereiden. De geur van bloemkool is niet echt lekker als je dat kookt maar hier was ik op voorbereid.
Het uiteindelijke eten was als behalve tegenvallend; ik vond het heerlijk! Dus ik leer hier ook nog eten te eten wat ik anders nooit zou eten..

ABC Deli, yo!

Zo, wat was het weer een fijne dag. Gisteravond heb ik op school gewerkt tot 00:45 maar gelukkig kon ik vanochtend uitslapen. En ik werd rond een uur of tien gewekt door het zonlicht. Toen nog lekker even een uurtje in bed blijven liggen, om vervolgens dan toch er maar eens uit te komen.
Was ik wel even aan toe, want ik heb het hele weekend ook op school gewerkt, met uitzondering van zaterdagavond dan...

Na het uitslapen ben ik me gaan douchen, boodschappen gehaald en toen gegeten. Tijdens het eten viel de post binnen op de vloer (helaas hebben we geen mat). En daar zaten maar liefst drie kaarten voor mij bij! Dank jullie, dank jullie, het maakte mijn dag helemaal perfect! (zie de foto van mijn muur, de penguin heb ik vandaag via de post gekregen)
De zon schijnt fel door de ramen als ik de kaarten lees, en dit inspireert mij om maar eens te proberen om buiten te zitten. Ja ja, al de derde keer binnen korte tijd. Dikke wollen trui aan, stoel buiten en ik waag het er op. Na ongeveer tien minuten heb ik het zo warm dat ik mijn trui uit doen. Zit nu nog in mijn t-shirt met lange mouwen, met daaronder een hemd. En weer een kwartiertje later doe ik ook het t-shirt met lange mouwen uit.
Na een half uurtje heb ik het zo warm, dat ik besluit om maar een korte broek aan te doen. Dat laatste is natuurlijk niet waar, zo warm is het ook niet... maar heb dus wel in mijn hemd een paar uren buiten gezeten, zonnestraaltjes vangen.

Omdat ik vandaag niet naar school hoefde, heb ik lekker vroeg eten gemaakt, zodat ik nog een hele avond voor me heb. Na het eten hen ik weer mijn wandelingetje door het bos gemaakt. Daar zag ik weer allemaal mooie dingen om te fotograferen... Maar helaas had ik mijn camera niet bij me. Wijze les voor vandaag was dus: als ik ga wandelen, neem ik mijn camera wél mee.

Vlak voor ik thuis ben, loop ik langs de ABC Deli, een benzinestation/wasserete. Nou loop ik daar dagelijks langs als ik naar de metro ga, maar ben er tot nu toe nog nooit binnen geweest. Maar vandaag heb ik nog geen toetje gehad, dus besluit ik daar even een ijsje te halen.
En eenmaal binnengestapt valt mijn mond bijna open. Een soort mini supermarkt, waar je zelfs maaltijden, broodjes etc. kan kopen. Ze hebben zelfs een soort mc Donalds-achtig menu... Maar dat is nog niet het meeste rare, het vreemdste vind ik nog wel al die "gangsters" in de ABC Deli. Van die hangjongeren-achtige mannetjes, met het petje precies in de goede hoek op het hoofd, en natuurlijk een enorm stuk glimmend glas in het oor, wat een diamant moet voorstellen. Heel raar, ik kon bijna niet geloven dat dit in een benzinestation was.

Heb nog een plaatje toegevoegd van een tekening die ik laatst heb gemaakt, gedeeltelijk op transparant papier, en gedeeltelijk op gewoon papier.

zwart en wit

Mooie wit bedlinnen. Die je ook ziet in al die vermakelijke wasmiddel reclames.
Dat was het in ieder geval voor een weekje terug nog.

Op een feestje van een meisje een paar weken terug vergeet ik mijn rugtas. De volgende dag moet ik dus terug naar haar om mijn rugtas op te halen. Voor ik weg ga, bedenk ik dat ze niet zo lang geleden jarig was. Ik pak één van mijn zeefdrukken, en geef deze aan haar. Ze vind hem erg leuk en hij hangt (waarschijnlijk) ergens in haar kamer.
En dan komt een aantal dagen later haar Franse vriendin langs, die ik ook ken. Haar vriendin ziet de print en vind hem zo leuk, dat ze mij een berichtje stuurt.

Clémence Torres (no network) wrote
at 9:03pm on March 20th, 2008
"Niels! I'm jealous of the nice drawing you gave to leonie! It is really nice! ;)

Maar ik wil haar niet dezelfde print geven. Dus besluit ik om zaterdagmiddag maar aan het tekenen/schilderen te gaan. Ik maak een dame met een grote jurk en allemaal figuurtjes om haar heen.
Na een paar uren tekenen ben ik klaar, maar heb nog steeds redelijk veel verf en inkt over. Ik besluit om het niet weg te spoelen, maar te kijken wat het doet als ik het op een stuk papier laat druppen.
Dit werkt erg leuk, en geef een mooie vorm. Naast de roze verf voeg ik ook de zwarte inkt toe. Het resultaat is erg leuk maar het papier is wel erg nat van de inkt en de verf. Voorzichtig pak ik het op en loop ik naar mijn kamer.
Waar zal ik dit eens neerleggen? Op de grond? Nee, dat is niet handig, dan stap ik er straks op. Op mijn tafeltje? Nee ook niet, die ligt vol met troep. Ah, daar zie ik een goed plekje, op mijn sporttas.

Tot nu toe gaat alles nog goed... Ik loop mijn kamer uit, en loop even later weer terug. En dan zie ik dat mijn verf experiment zich heeft uitgebreid op mijn tas, de vloer en mijn tekentablet. En dit was nou niet helemaal de bedoeling.

In de haast die volgt daarna, om alles weg te krijgen en met name van mijn tekentablet, kom ik er achter dat inkt toch best wel rotzooi kan zijn. Tijdens het schoonmaken zit op een gegeven moment alles er onder en ja... dus ook mijn lakens.

Dat was zwart en wit. Ben benieuwd, als ik straks gewassen heb, de lakens weer zo mooi wit zijn als in de reclame of de volgende titel "grijs" wordt.

buiten, met chocolade ei.

Zo, m'n ogen zijn net weer open. Heb net lekker drie kwartier buiten gezeten, met m'n gezicht in de felle zon en m'n ogen dicht. Koptelefoon op, kopje thee en een chocolade ei. Die ik gekregen heb voor mijn verjaardag, enorme doos met iets van 15 chocolade eieren. Nou is het morgen natuurlijk pas pasen, eigenlijk had ik ze toen pas mogen eten... Maar chocola is toch wel heel lekker, en om dan zo lang te wachten. Dat is me dus niet gelukt, er zijn nog twee over.

Het weer is hier dus helemaal geweldig vandaag, het is wel fris, rond de -3. Maar als je gewoon genoeg kleren aandoet heb je dr geen last van. Net nog even gekeken op google en zie dat het vandaag ook officieel lente is. Wat mij betreft mag het weer de hele lente wel zo blijven. Er staat echter ook dat het nog veel kouder gaat worden. Morgen staat het op -13 inmiddels. Vraag me af hoeveel ik hier van moet geloven, we zullen het morgen zien/voelen.
Overigens is het al vaker mooi weer geweest deze week. Dinsdag was het in de ochtend een beetje grijs maar brak de zon in de middag door. Die dag voelde ik met wat ziekjes dus was ik thuis. Na een dag met veel kopjes thee en een beetje thuis werken ben ik 's middags nog even gaan wandelen.
Lopend door de bossen met af en toe de zon tussen de bomen door was heerlijk. Soms moet je een beetje klimmen, soms een beetje zakken. Ik loop een heuveltje op en dan zien ik ineens dit half bevroren/besneeuwde meer met de zon die er laag over schijnt. Tussen de bomen door loop ik dichter naar de waterrand en daar zie ik, denk ik, de mooiste zonsondergang die ik ooit heb gezien. Voor mijn voeten begint het water, dat zo glad is als een spiegel en de schitterende wolkenlucht weer spiegelt. Dan komt het ijs, wat half bevroren is met daarachter een eiland waar de grote ondergaande zon boven staat.
Heb uiteindelijk bijna een half uur daar gezeten, helemaal koud aan het eind maar met een bijna magisch gevoel.